Haruni dla Ewuni

Zacznę może od pokajania się. O wszystkim na tym blogu, ale najmniej o robótkach. Rano, kiedy się obudziłam, leżąc w łóżku, pomyślałam: W końcu tytuł blogu to: Mruczenie kota. Zdziwiłam się dziś, bo jak wół przecież stoi: Robótki ręczne z mruczeniem kota. Od biedy gotowanie da się pod robótki ręczne podciągnąć, ale czytanie - no może przewracanie kartek i trzymanie w garści książki jest sporym wysiłkiem, szczególnie w pozycji leżącej. Należy baczyć, by opasłe tomisko w twardej oprawie stron posiadające minimum 400, na twarz nie spadło. Czytam na wznak leżąc  - tak na marginesie. Ale nawet te wyczyny ekwilibrystyczne z książką jakoś nie bardzo do robótek przystają. Nie będę się zarzekać, że od dziś będzie inaczej, bo nie wiem czy będzie.
Spróbuję może.
Od czerwca bodajże zmagam się z haruni z białej sasanki. Doszłam do bordiury, ściślej - do połowy i zabrakło włóczki, ale to norma. Miałam zamiar skończyć chustę do 21 sierpnia, kiedy to wyjeżdżałam do Gdańska. Nie udało się. Włóczki u siebie dokupić nie mogłam - proponowano mi bordo bądź rudą, ale akurat w tym haruni efektów specjalnych nie przewidywałam. Zamówiłam zatem u Ani-Persjanki i choć Ania działa jak błyskawica, to poczta jak lokomotywa w fazie rozruchu z wiersza Tuwima. Paczuszkę otrzymałam w dniu wyjazdu  :-(
W paczuszce włóczka i suweniry.

Zezwłok chuściany

I zawartośc paczuszki od Ani

I jeszcze przyrodniczo, ale ściśle z sasankowo-haruniowym tematem związane. Nie przypomina to wam miękutkiej białej sasanki (mam na myśli wytwór aniluxu)

Pod spodem:

Rozbestwiłam się, wzięłam udział w kolejnym konkursie, w dziedzinie, o której nie mam bladego pojęcia a i sprzętu odlotowego brak - w konkursie fotograficznym. Co posłałam? Nie pokażę, bo zakazano publikować. 

Ale po zakończeniu konkursu, bez względu na wynik, pochwalę się.