Spóźniona

Mocno spóźniona i zupełnie na wpis nieprzygotowana. Ostatnimi czasy lenistwo mnie ogarnęło wszechwładnie. Powolnie dłubię kocyk i zastanawiam się, czy nie wziąć się za zaległą chustę. Chusta kiedyś zaczęta, niezliczoną ilość prezentowana i do dziś nieskończona. Gdybym skończyła, mogłabym dołączyć ją do wyzwania "12 chust" w sierpniowej edycji. To już koniec sierpnia ?!

Ta właśnie chusta

i ten właśnie kocyk

Stan z lipca, niewiele przybyło, ale powiedzmy jedną trzecią mam. Muszę powiedzieć, że włóczka bardzo przyjemna w robocie, zastanawiałam się nad letnią bluzeczką, choć lato ma się ku końcowi. Jak wcześniej pisałam to etamin z Yarn Art. I tak oto nawet fotek nowych nie zrobiłam. Mam nadzieję, że w przyszłym tygodniu zademonstruję coś nowego ( optymistka! )

Za to z czytaniem, jak na razie, nie najgorzej. Po lipcowym zastoju, sierpień mocno czytelniczy. Lektury trochę dziwaczne - od Sasa do Lasa, ale jakoś tak się złożyło. Kraszewskiego wbrew pozorom czyta się doskonale, cudny archaiczny język. Po "Luboniach" usiłowałam czytać jedną ze współczesnych autorek. Ze swoim językiem, który określa dobrze termin staccato, pełnym równoważników i zdań prostych, była dla mnie nie do przejścia. Nazwiska nie podam, bo może tylko po Kraszewskim jest niestrawna? Powiem, za jakiś czas. By nie przesycić się Kraszewskim, w słuchawkach powieść "Złap mnie, jeśli potrafisz". Kiedyś widziałam film dokumentalny, nie ten oparty na faktach Stevena Spielberga. Powiem, że wkurza mnie książka, bo napisana tak, jakby Frank Abagnale był co najmniej Arsenem Lupinem. Dla mnie to zwykły kanciarz, który wyłudził ponad 2 mln dolarów we wszystkich stanach Ameryki. Ale słucham. Skoro zaczęłam.

No i czytam równolegle "Alicję w Krainie Czarów". Książka miejscami makabryczna. Makabreska dla oseska. Nie wiem, czy młode mamy czytają tę książkę swoim dzieciom?

Ot, choćby taki wierszyk:

Pan Lew był raz chory i leżał w łóżeczku
Więc przyszedł pan doktor :
- Jak się masz koteczku?
- Niedobrze, lecz teraz na obiad jest pora -
rzekł Lew rozżalony i pożarł doktora.

Chociaż, kiedy słyszę od Zołzika "Chodź, poopowiadamy głupoty", to myślę, że pełna absurdów "Alicja" przypadłaby dziecięciu do gustu. Na życzenie Zołzika czasem tworzę słodkie horrorki:
"Tak się obaliła, że aż nos zgubiła"
Zołzik płacze ze śmiechu, więc jak widać, co komu.
Pewnie jako dziecko bałabym się okrutnie. Do dziś mam złe wspomnienia związane z "Pinokiem".  Panicznie przerażał mnie kot i lis, którzy to wpuszczali Pionokia w maliny.

Co dalej będzie czytane? Levis Carroll? Chyba nie mam ochoty, ale wybór mam trudny, bo podręczny księgozbiór wciąż rośne, a na rynku nowa seria - literatura rosyjska.

 Syllogomania?