Czytanie i dzierganie. I co kto chce...

 

Bezmyślnie dłubię pledzik. Wpada do mnie MM, a przy niej nie da się nic rozumnego robić. W rodzinie zamieszanie, co zrozumiałe, bo 24 stycznia pojawiła się na świecie MZ. Nie przeszkadza mi to jednak w czytaniu. Wymyśliłam sobie, że najlepiej się czyta bladym świtem i kiedy się budzę, od razu sięgam po książkę. Dziś Szwaja. W zasadzie wczoraj wieczorem zaczęłam, dziś skończyłam. Wynalazłam patent na efektywne i higieniczne czytanie - czytam naprzemiennie rzeczy poważne z mniej poważnymi. No i zauważyłam u siebie ostatnio dyscyplinę czytelniczą - 100 stron dziennie i tylko jeden tytuł w czytaniu. Nie rozmieniam się na drobne. Efekty są. W styczniu na koncie mam przeczytanych 9 książek. Fakt, że to nie jakiś wyścig, ale czasu na czytanie coraz mniej, a książek wciąż przybywa. Muszę się zatem dyscyplinować, choć niewątpliwie, czytanie to przyjemność.

Książka Moniki Szwai - rozrywkowa. Sympatycznie się czyta, choć momentami odnoszę się dość sceptycznie do poczynań głównej bohaterki. Za to jej piekielna rodzinka odmalowana genialnie, aż się prosi, by komuś przywalić. Przede mną kolejne tytuły, wszak w kioskach od jakiegoś czasu co dwa tygodnie ukazuje się kolejny tytuł pani Moniki Sz. w cyklu Klubu Książki Kobiecej. Polecam, bo to świetna odskocznia od rzeczy poważnych. Mało czytałam literatury kobiecej, powiedziałabym - wcale i to był błąd. Przecież nie samą klasyką człowiek żyje.