Środowy rachunek sumienia

Dopiero w środę uświadamiam sobie, co za mną, co przede mną. Za mną niewiele, przede mną... pustka.
Robótkowo tkwię w brązowym kominie. Z trudem się przedzieram przez kolejne rzędy. Nie pokażę go dziś, bo pokazywałam tydzień temu, a niewiele się zmieniło. Tu pokazywałam. Książkowo drepczę w miejscu, choć skończyłam "Doktora Jekylla...", ale to niewielka książeczka. Zaczęłam "Alkoholizm..." Osiatyńskiego, ale przyznam, że raczej kiepsko mi idzie. Nie wiem, jak określić tę książkę. Nie jest to dziennik, jak wcześniej przypuszczałam, nie jest to poradnik, a raczej omówienie metody dwunastu kroków wychodzenia z nałogu. Raczej odnoszę się do treści sceptycznie, metoda często odwołuje się do Boga, choć autor nadmienia, że Bóg może być inną wartością nadrzędną dla osoby stosującej metodę. No w każdym razie, jak zwał tak zwał , słowem każdy ma swojego Boga ( jakby co). Nie wiem, czy metoda  zdaje egzamin, pewnie tak, skoro taka popularna, ale chyba najbardziej skuteczne jest przysięganie wstrzemięźliwości przed ołtarzem i wcale nie mam tu na myśli jednego z odcinków "Rancza" tylko książkę, której tytułu nie pamiętam. Książki nie czytałam, ale czytałam recenzję. Książka owa dotyczyła górali i ich przysięgi przed ołtarzem. Może z okazji Wielkiego Postu? Nie powiem, bo nie pamiętam. W każdym razie metoda góralska skutkowała. Równoległe czytam trylogię indiańską Szklarskich "Złoto Gór Czarnych". To już nie o góralach, a o Indianach.Też idzie mi średnio, zastanawiam się, czy nie zrezygnować z czytania. Na półce tyle fajnych książek, a ja tu jakieś podróże sentymentalne urządzam.
Postanowiłam wreszcie zaprezentować pledzik niebieski, dla chłopczyka, który prawdopodobnie będzie dziewczynką. Nie pledzik, a chłopczyk ;) ;)

Aplikacja przyszyta prymitywnie, ale jak odpadnie, zrobię nową, mam nadzieję, że staranniej.